Dobczyce to jedno z niewielkich miasteczek dawnego województwa krakowskiego, przeżywające okres swej świetności w XV i XVI wieku. Po katastrofalnych zniszczeniach okresu potopu szwedzkiego i pożarach w II połowie XVII wieku miasto dotknęły kolejne ‘kataklizmy podczas wojny północnej (1702 rok – zniszczenie miasta przez wojska Karola XII) i zaraza, przyniesiona z Krakowa w 1710 roku. Przykład Dobczyc ukazuje zatem, jak niełatwa na przełomie XVII i XVIII wieku była sytuacja mieszczan I Rzeczypospolitej, którym nieobce były katastrofy dziejowe. Oprócz klęsk wojennych, pomorów i pożarów, społeczność miasta i okolicznych wsi musiała się zmierzyć także z plagą zawodowej przestępczości.