Książka jest próbą diagnozy prognostycznych kryteriów integracyjnego kształcenia dla społecznej integracji dorosłych osób niedosłyszących. Wpisuje się w trwający od lat 70. XX wieku dyskurs o normalizacyjnych efektach tej formy edukacji i weryfikację słuszności teoretycznych przesłanek leżących u podstaw kształcenia integracyjnego. Badania zaprezentowane w monografii mogą wzbudzić zainteresowanie wszystkich, którym efekty rozwoju i edukacji tej grupy osób niepełnosprawnych nie są obojętne: rodziców, nauczycieli, studentów, a także specjalistów – pedagogów, psychologów, logopedów, lekarzy, protetyków – uczestniczących w procesie rehabilitacji osób z uszkodzonym słuchem. Mogą być również impulsem do dalszych badań w różnych grupach osób z niepełnosprawnością.